Dramaturga, poeta, narradora, ensaísta, articulista, docente de galego, violinista... Luísa Villalta foi todo iso e agora, tamén, homenaxeada no Día das Letras Galegas. Luisa Villata naceu en 1957 na Coruña, ou como ela a chamaba: A Cidade Alta. Esa cidade marcou a súa infancia e, despois, a súa obra.
A paixón polas letras e pola música chegoulle de pequena. Comezou a súa formación musical con oito anos no Conservatorio da Coruña e chegou a ser titulada superior. Pero escolleu adicarse ao ensino do galego e á literatura.
O seu primeiro libro: Concerto para un home só, saíu en 1989. Dende entón publicou máis de quince obras como o Ruído, Música Reservada, As chaves do tempo... Converténdose "nunha das grandes figuras da literatura galega".
Formou parte da Mesa pola Normalización Lingüística e da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega. E sempre estivo comprometida cos movementos culturais e sociais. Pensaba que a literatura e política, nas súas propias palabras, porque conmove e transforma as sociedades.
Morreu aos corenta e seis anos a causa dunha meninxite, na mesma casa onde nacera. Catro meses despois do seu falecemento publicábase En concreto, onde Luísa Villalta escribía:
Así vou eu
formando parte
Non me abandono e formo parte.
