O tribunal considera que non se vulnerou a presunción de inocencia do investigado, pois salienta que “existe unha proba directa dos feitos”. Así, destaca que á declaración da menor se suma a da parella da nai, testemuña directa do sucedido. Ademais, indica que hai corroboracións periféricas como a declaración doutra testemuña que estaba no portal do lado, a da nai da nena e a do policía que acudiu ao edificio. “Todo iso, supón unha proba, non só suficiente, senón contundente, para destruír a presunción de inocencia, o que comporta a desestimación do motivo”, apunta a Sala do Civil e Penal.
En canto á eximente completa de trastorno psíquico que solicita o condenado que se teña en conta, o TSXG recalca que, tal e como consta na sentenza de primeira instancia, os forenses manifestaron que o acusado era “plenamente consciente dos seus actos, que carece de patoloxía orgánica e de déficit intelectual e que non hai constancia de deterioración cognitiva, tan só unha diminución leve da súa capacidade volitiva”, pola cal xa foi tida en conta a atenuante de trastorno psíquico.
